Hayatın rotası başka bir yerde başlarken ..

Gurbet, uzaklık, mesafeler ne ile anlatılır, herkese göre farklımıdır?.. 19 gün önce uçağa binerken bu soruların hiçbirini cevaplamamıştım. Tek bildiğim evimiz diyeceğimiz yerin artık Ukrayna'nın Kiev şehri olduğu, kış mevsiminde gidiyor oluşumdu. 6yıl boyunca gitmeye direnen, her zaman bir geri dönüşün olacağını düşünen ben, bu sefer gitmeye karar vermiştim. Geçen yıllarda bir turist gibi gezip dolaştığım, sonra da çantamda hediyelikler ülkeme mutlu dönen ben, keder hissimi yanımdakine hissettirmeye çalışarak sonu belli olmayan, başka ülkede, bi yaşam macerasına atılıyordum. Bu blog benim günlüğüm, sırdaşım, arkadaşım olacak, Günlerdir Hava'nın kurşun gibi ağır olduğu Kiev şehrindeyim,yazmak için defalarca oturup, sonra günlük işleri bahane edip kalktım. Hayat her yerde aynı; çamaşır, yemek, alışveriş, biraz televizyon, biraz müzik, biraz filmler, biraz kitaplar...

Öte yandan dilini bilmediğiniz ya da çok az bildiğiniz bir ülkede hayat kaplumbağa hızında ,aynen kaplumbağa gibi kabuğuna çekilerek yaşanıyor. Bunda kış mevsiminin etkisi çok büyük.Hava erken kararıyor, soğuk insanın elini,yüzünü kesiyor, pis bi duman kokusu ortalığ kaplıyor, bazen sis çöküyor. İnsan doğası gereği kendini sığınacağı bir yere,güven duygusu için evine kapatıyor. Ben doğuştan utangaç bir insan olduğumdan bu içe kapanma hissi daha da arttı. Bu yazıları yazarken kimim, neyim merak edilecektir. 35 yaşındayım, Dante gibi ömrün ortasında eş durumundan rotam istemeyerek Kiev'e getirdi beni, eşlerin en sakini 6 yıldır burada,dil sorunu yok, iş sorunu yok. Bakalım ben ne yapacağım, başımdan neler geçecek? Yazarak anlatacağım...Fotoğrafı geldiğim ilk günlerde evin yakınındaki parkta çektim, Sonbahar bitiyor,kış başlıyordu..Benim kışım..